Bugün düðünümüz var anne
Gel sende mezarýmýn baþýna
Yasla topraða yüzünü
Kekik kokuyorsun deðil mi yine anne
Haydi dokun topraðýma
Al avuçlarýna topraðýmý
Savur rüzgârlarýma ruhumu
Dokun bak dokun
Okþa saçlarýmý yine
Saçlarýma sürdüðün kýna
Daha kurumadý kurumadý anne
Topraðýma ne yaðmurlar yaðdý
Ne güneþler doðdu ve battý
Ne karlar örttü üstümü de
Sýcak güneþ kavurdu da topraðýmý
Kucaðýndaki gibi
Isýnmadým
Isýnamadým be anne
Þunu bil anne
Her kýþ
Yaðmurlarla geliþini bekledim
Gözlerinden dökülen
Bir damla yaþ gibi
Bu topraðýmý ýslatmadý anne
Bak gör anne yalnýz deðilim
Sýra sýra dizilen þu koçyiðitler var ya
Erzurum’lusu Gaziantepli’si Malatya’lýsý
Anadolunun dört bir yanýndan geldiler
Þahadet þerbetinden içtiler
Yalnýz deðiliz anne
Hani bir sözümüz vardý
Unuttun mu yoksa
Hani aðlamayacaktýn
Aðýtlar yakmayacaktýn ardýmdan
Þu daðlardaki yeþili
Görüyor musun
Açan çiçekleri
Uçuþan kuþlarý
Ya þu oynayan koþuþan çocuklarý
Ýþte bunlar senin eserin anne
Senin eserin
Saçýnýn bir telini
Hiç bir þeye deðiþmem
Deðiþmem anne
Hakkýný helal et
Helal et anne !..
Celal Keklikçi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.