Neden “Hüzünlü” derler Sonbahar’a, Ben Ýlkbaharda Kapkara kýþý gördüm. Alev alev yandý yüreðim bir korcasýna.
Kanar mý insanýn yüreði, Hem de nasýl. Günün aydýnlýðýnda, Ýçimin karanlýðý, Yüreðimin kanayan yarasý.
Nasýl içi acýr insanýn Ýnanmazdým, bilmezdim. Sanki açýk, kanayan bir yara. Ah! Kalbim, Ah! Gönlüm, Elle tutuluyor, gözle görülüyor sanki Acýn.
Herkes görüyor mu acaba, Yüreðimin yangýnýný, acýsýný Bilmezdin kanayan kalbi. Aðlama kalbim, kanama yüreðim.
Bu nasýl mevsim? Bence hüznü sonbahardan alýp, ilkbahara versinler. Zavallý sonbahar, Ne günahýn var? Hüznü sana yakýþtýrmýþlar.
Bence dökülen her yaprak Acýlar, üzüntüler olmalý. Kalbini yenilemek için, Acýný söküp atmak için, Bundan sonra Ýlkbahar yok, Senin adýn Ýlkyaz olmalý.
ZÜMRÜT MÝMOZA NOT: 21 Mart 2007′ de yazýldý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZUMRUT MİMOZA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.