EY DAĞ

Ey Dað!
Ellerimde, gökkuþaðýnýn tüm renkleri
En neþeli çiçekler, eteklerimde
Mor sümbüller, salkým salkým
Yaðmurdan sonra ki toprak kokusu nefesim
Yýldýzlý kalbim harlanýr ateþle
Ve ayaklarým çýplak
Koþarým kollarýna her seferinde


Daðýn baþý dumanlý yine
Kutuptan esen rüzgar soðuk
Çýðýný yuvarlamaya hazýr kar
Ormanýn acýmasýz sesizliðinde ses

Doruklarýnda yaþadýðým sevda!
Ansýsýn esen rüzgar, kundaklar sevinci
Gözyaþlarýmla nemlenir, toprak
Ölü ýþýltýlar saçar ruhuma gökyüzü
Hergün biraz daha kuþ olmak isterim
Uçmak, kurtulmak tutsaklýðýndan



Ey dað!
Güneþin doðmuyor, artýk sabahlarýma
Sarmalanmýþ sarmaþýklarý sök kökünden
Gagalayan kuþlarýný, çek üstümden
Al yanýna, demir grisi yalnýzlýðýný
Savur küllerini eteklerine
Simsiyah çiçekleri ek zirvelerine
Býrak beni benimle

Ve soluyorum, havada bitiþi
Yaralanmýþ bakarým, gözlerine
Titrek, korkak, avuntusuz yüreðim

Sosyal Medyada Paylaşın: