SEN YOKTUN

Gülerdi yeryüzü periþan halime,
Aðlardý gökyüzü,
Yaðmurla yarýþýrdý göz yaþlarým,
Pýnarlara kurnalara sýðmazdý aþkýmýz,
Sevda selinde boðuþurdu güçsüz kollarým,
Islaklýðýmý hissederdim ayaz gecelerde,
Ýçimi ýsýtýrdý yüreðin dolunay akþamýnda,
Çaresizce arardý gözlerim masum güzelliðini,
Ansýzýn sönerdi içimde yanan kandiller,
Sen yoktun...

Sýðýnýrdým gönül limanýna fýrtýnada usulca,
Atardým bütün demirleri hiç düþünmeden,
Dalgalý saçlarýnda sallanýrdý sandalým,
Ýçimde parlardý amansýz sevda alevi,
Sonra dilimde miskin bir özlem türküsü,
Sýzlatýrdý içimi yeniden yalnýzlýðým,
Gözlerinden oldukça uzaklarda,
Kýyýya vurmuþ bedenim,
Sen yoktun...

AHMET ATÝK
27.12.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: