mengüç kaldýrýmlarýnda ayrýlýða acemi adýmlar cömertliði bitmiþ gün’ün gene siftahsýz toplanýyor bakýrlar acele geçmeliyim fýrýn önünden lavaþ bu sen gibi kokar
son dikiþini vuruyor pineciler ayrýlmasýn diye tabanla deri etten kemiktenim derdin ya hani baþka hesaplar çýkýyor narh’a vurunca gözlerini
halay’ý bitecek az sonra kaya gölgelerinin onbeþime kadar düz gittiðim yollar þimdi ne kadar da derin kale zindanlarýna sarkmýþ salkým söðütler bir de zindanlarýmda senin sözlerin
acelen ne ufku boyayan sývacý son defa karanlýk çöküyor bu kasabaya boþ ver siyahý fýçýlarýnda kaldý hep kýrmýzý bu günlük olsun sür kýrmýzýyý doya doya
bir gençlik bir þehir bir sevda kaç koltuða sýðar ki ve kaç sürü deve ürkütsem dökülür koltuklarýmdaki kaç fýrçacý tutarsan tut ufkum gene mavi gene ben sana baki
kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
uranus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.