MEKTUP

Bir gün çýka geldi.
Beklenmedik bir misafir gibi.
Anahtarýný elinde tutuyordu,
aðýr bir demir kapý gibi kapalý,
örümcek baðlamýþ yüreðimin.
Sonra bir daha,
yine, yeniden,yenilenerek.

Giderken bir parçamý ona býrakýyordum,
aklým kalýyordu sözlerinde.

Farklýydý.
Farklýlýðý farklý insanlar arasýnda farklý olmamasýydý.
Yaþam sahnesinde kendini oynuyordu.
Aysberk kadar büyüktü görünenden,
güneþ kadar sýcak, gözlüksüzde bakýlabilen.

Gülen gözlüklü kýzdý, azýðý sevgi.
Fakat bir türlü yiyememiþti kendisi.
Sürekli aç insanlarla paylaþmaktan kendine sýra gelmemiþti.
Kýrmýzý olmasa da þapkasý, kýrmýzý tokalarý vardý.
Kýrmýzý tokalý kýzdý hep kurtlarla karþýlaþan.

Beklediðimdi O.
Yýllarca kimsenin açmayý baþaramadýðý kapýyý,
bir çilingir edasý ile açmýþ ve girmiþti içeri.
Öylesine doldu ki içime gülen gözlüklü kýz,
gözlüklerim oldu.
Onsuz göremiyordum.

Artýk hayatýmýn bitirme tezinin bir konusu vardý.
Konunun adý oydu, içeriði sevgi.
Bir an geniþ zamanlý cümlelerimin
açýk seçik öznesi olduðunu farkettim,
güzeldi..

Naftalinim olmuþtu,
güvelenip, küflenmemek için sürekli koklamalýydým onu.
Bile bile kaybettiðim Rus ruletinde,
tabancamýn içindeki tek kurþun olup girdi
düþüncemin en kýrsal yerine,
havayi deðil efendi bir fiþek gibi patlayýnca orda
daðýldý her bir ýþýðý karanlýða.

Somuttan dýþarý attýðým en soyut adýmým oldu
en saðlam bastýðým kuru tahtam.
Hayat pusulamýn ibresi hep onu gösteriyordu.
Ona giden yollarda kaybolma riski yoktu.

Bir saatin görünen kýsmýnda yaþýyorduk.
O akrep ben yelkovan, ancak saat baþlarýnda
deðebiliyorduk birbirimize,
bense saniye ibresini kýskanýyordum.
Her dakikada bir okþamak istiyordum onu.

Neyi düþünsem çaðrýþýmýnda onu buluyordum.
Yaprak; sonbahar, aðaç, O.
Yaðmur; gözyaþý, bulut,O.
Ateþ; sýcak, kýrmýzý,O...

Çýkmaz bir sokaktý O
ve ben bile bile girmiþtim bu sokaða.
Adý çýkmaz sokaktý belki ama,
kim olursa olsun bir kere girse bu sokaða,
eminim “çýkmak isteyen de kim?” derdi.

O kadar saf ve temizdi ki bence,
bütün sular onunla dezenfekte edilmeliydi.

Hayat daktilomun arýzalý, basmayan tuþlarýnýn yerine onu koyuyordum.
Kaðýdým pek kaliteli deðildi belki ama üstünde o duruyordu.
Yazýlan bir þahaser oluyordu.

Sevmek fiilini
üçüncü tekil þahýsý ve çoðul þahýslarý olmadan çekiyordum.

Seviyorum
Seviyorsun

10.12.2000

Sosyal Medyada Paylaşın: