İÇİMDE AŞKIN BURUK MEVSİMİ

Gözün bir yýldýz gibi parlak böler karanlýðýný ruhumun
ýþýklarýn sýcak kavurur bedenimi damla damla büyür bakýþýn
dolup taþar gözün gökyüzüdeki ýþýldayan yýldýz gibi
irtifa firarýna çýkar kimsesizliðimin bakýþý isyaným sensizleðe
haykýrýþým gökyüzüne parlak yýldýza nefesim kulaðýnda
içimde aþkýn buruk mevsimi
gözünden bile kýskandýðýn vazondaki çiçek gibi olsam þu an
her sabah okþardýn beni
oysa çölde solmuþ bir çimen gibiyim
dudaðým çatlak
damaðým kuru
tenim solgun
göz kapaklarým düþkün
hani arada su koyarsýn isterdim çanlamak için
diþlerim takýrýyor ruhum titriyor ateþinde
eðer bulut kapatýrsa gökyüzünü ölebilirim gözlerinsiz
çünkü alýþtým geceyi delen gözlerinin ýþýðýna
yaslan bak þöyle eðe,den kuzeye
up uzun aðaçlar ve deli dolu bir deniz
çýðlýk atan balýkcýnlar duyarsýn
birde gemi sireni
iþte ben ortasýndayým ölüm nefesinin
yýkýk dökük insan ruhunun merkeziyim
kim bilir eðer bir gün çalarsa kapýmý emeðin zafer bakýþlý kýzý
alnýndan süzülen arýn terini içeceðim
býkmadan
ve ruhumu o gözlere esir býrakacaðým

irfan KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın: