/ dün bir düþ mevsiminde gözlerim kaldý suda
yosun tutmuþtu zaman gözlerin kadar dardý /
ben çocuktum oysa
aðlamayý bilmeyen gözlerim vardý
kurþunlarla haþýr neþirdim
kavgalarla seviþirdim
ben suya
sen namluya dokunamazdýn
gözyaþlarýný kimseye gösterme sakýn
keyfini sürsün kirpiklerinde oynaþan damlalar
avuçlarýmda bir tutam hasret kaldý sadece
uðruna ölünebilecek gözlerinin hatýrýna
vurulduðumuzu bilmesin kimse
hala ben bu þehrin yasaklýsýydým
ayaklarýma cennet dolanýyor oysa
göbeðini kendi kesen ellerimiz var artýk
ve adýný kendi koyan dillerimiz
kendi kulaðýna okuduðu ezanla
artýk yüzüne tükürülecek bir ayrýlýk yok
eli öpülesi bu sevdada
alýnma ne olursun bahardan
gökyüzüne saçlarým takýldý bulutlar kadar beyaz
bir masal iliþtirdim yaðmura
topraðýn kokusundan tanýrsýn beni
o gün gelecek
beklediðin miktarda gülecek bu mevsim
daðlardan namuslu bir þafak indireceðim
beni özlediðin kadar
pazarlýksýz sevdiðimiz acýlar gibi masumdu hasret
ve bir serçenin kanadýnda uyuduk hep
ki hep masal yorgunuyduk
bilirsin
yarýnlarda da olacak elbet dünde filizlenen sevdamýz
ben sabrý kehribar gözlerinle çekerim
ve ipi kopar tespihimin
örse koyarým yüreðimi
/ mühim deðil adýn, seni herkes ’ben’ biliyor zaten /
--- aras ----
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.