ellerimden bulaþtý kan yüzüme korkma... hem acýmýyor ki hiç zor sanýrdým öldürmeyi o kadar zor deðilmiþ parmaklarýný kalbine batýrmak yeterliymiþ þu kan kötü sadece ýlýk ýslak yapýþ yapýþ korkma ama yüzomde yara yok görünen hiçbir yerimde yara yok eilmden bulaþtý onlar sadece ne çok çözüm denedim ellerimden kan damlamasýn diye ölümle çareyi, bir araya getirmenin ironisinden. beyin duruyor heralde bazen görmüyorsun gözünün önünde duran hiçbir þeyi arafta asýlý kalmýþ bir sarkaç gibi gidip geliyorsun sadece bazen gittiðini sanýyorsun ilerlediðini, büyüdüðünü artýk gerçeði gördüðünü kendinden yeni bir sen yaratýyorsun bazen bazen gerçekten o sýnýrlarý aþýyorsun da ama olmuyor iþte duvarlar örüyorsun bazen kendine, hiç penceresi olmayan. bazende içini öldürüyosun böyle ama öyle iþin kolayýna kaçmadan öyle içindeki çocuðu öldürmek gibi deðil bu ölmesin diyorsun içimdeki çocuk ama basbayaðý içini öldürüyorsun. kanata kanata... korkma diyorsun korkma yüzümde bir þey yok ! bak yine gülümsüyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sibel yunlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.