vakit o vakit...
serin serin esen yaz rüzgârý yokmudur,
ah o kýþkýrtan
ve þakak atmalarýný dindirip okþayan el..
yürürken onu hissedip söyleþmek,
adýmlarý hac yolculuðu saymak
ve sa’y etmek onu her nefeste..
ne yarsizlik ne de gelecek endiþesi
bir kuþ bulmuþsundur da,
onu kaybetmeme ve zýmmetme gayreti,
hiç gitmesin hiç bitmesin diye..
týpký çocuksu düþler gibi,
hatra gelen insan ufaðý haller..
gözlerimde oyuncak vardý o zamanlar,
þehvetim mutfaktaki tatlýlar içindi,
kýzgýnlýðým saman aleviydi..
bir serin yaz rüzgârý bu demde akla gelirmiydi?
sanýrsýn ki sana özel esmekte
ve o fýsýltýyla bir þeyler seslenmekte...
köþeden bir kedi belirir
serçeler zaten göz önündedir.
aðaçlar adým atabilse beni döverlerdi belki,
o rüzgârý benden kýskanýrlar sanki..
bir zamanlar neysem þimdilerde de öyleyim
hani derler ya vakit dünkü bu vakit
hah iþte hayalperest ayný o hayalperest,
gözlerimi kapayýp dalýncana,
vakit o vakit, saat o saat...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayalperest mitralyöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.