GÜLEMEDİM BEN

Sen yaban ellerde bense burada
Nice yýllar oldu gülemedim ben
Hep yoruldum gide gele arada
Bir gün olsun senle kalamadým ben


Deli gönlüm asla durmak bilmiyor
Kafamý beynimi kurmak bilmiyor
Dost denen insaný kýrmak bilmiyor
Üç can verdim bircan alamadým ben


Söz veripte sözlerimden caymadým
Gerçek olan dostlarýma doymadým
Sevdiklerim yarý yolda koymadým
Tükürdüðümü asla yalamadým ben


Alýþtým bedenim bir bir soymaya
Mecalim kalmadý sesler duymaya
Yýllarca düþündüm cana kýymaya
Ömrümü iki ye bölemedim ben


Akan sular gibi aktým duruldum
Kýnamayýn can evimden vuruldum
Aðlamaktan sýzlamaktan yoruldum
ZÝYANÝ ’ DER asla ölemedim ben

Þair = Öztürk Erbek
Sosyal Medyada Paylaşın: