Bir yengeç kýskacýnda, ha bre kývranýrým, Gördüðüm her serabý, kurtuluþum sanýrým! Oysa kurtuluþ uzak, çoktan sönmüþ ýþýklar, Umutsuz yüreðimi, derin bir hicran kaplar.
Nereye dönüp baksam, hep hayaller görürüm, Güneþ görmüþ kar gibi, ýlgýt, ýlgýt eririm. Yer gök katran karasý, izin vermez zindanlar, Bedenim lime, lime, her yerinden kan damlar.
Kýrýk kanatlarýmla, uçmaya kalkýþýrým, Kimselere diyemem, ne acýlar taþýrým. Sanýrým çok yakýnda, bahar biter kýþ baþlar, Benliðimi örseler, kurþun olur tüm yaþlar.
Kýzýl kurþun yemiþim, kan sýzar damarýmdan, Cemalim alev almýþ, kavruluyor har’ýmdan. Ufuklar aydýnlanmaz, görünmez kýzýllýklar, Yürek yangýnlarýyla, eriyor buzulluklar.
Bir kýzýl gül yüzünden, meçhullere yürürüm, Sonsuzluða gitsem de, yine ayak sürürüm. Çýðýrlar arasýndan, yol verir yalçýn daðlar, Avutmaz teselliler, gözyaþým sana çaðlar.
Ali KILIÇ-OSMANÝYE 17MART2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
ALİ KILIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.