51....UYANDIĞIM SABAHIN İLK IŞIKLARI

Uyandýðým sabahýn, ilk ýþýklarýnda
Gittiðini söylediler
O an, sarsýldý benliðim
Ýçimde fýrtýnalar koptu
Ýçim üþüdü,ürperdim
Bir an donakaldým,hiç birþey yapmadan

Ve.....
Koþtum,koþtum,koþtum...
Þuursuzcaydý koþuþum
Avazým çýktýðý kadar baðýrýp
Gitme demek istedim...
Ama o an,kelimeler boðazýma düðümlendi
Gitme diyemedim...

Gar’a geldiðimde,onu götüren tren’in
Son vagonunu gördüm arkadan...
Ve benden bir parça o tren de,gidiyordu
Yada götürülüyordu...
Ne olursa olsun, sevdiðim kýz
Benden uzaklaþýyordu...
Araya o an hasret girmeye baþladý

Kalbimde ince bir sýzý baþladý...
Ve; Aðladým hüngür,hüngür
Evet kimsesiz,zavallý bir çocuk gibi
Geri gelmiyeceðini bildiðim için
Aðladým...

Onu götüren o treni her gördüðümde
Belki görür diye el salladým...
Ve,onun bindiði o kompartmanda
Ýçine sinen kokusunu koklamak
Oturduðu koltukta günlerce oturmak istedim...
Yada...
Ýsyanýmý haykýrmak istedim
Onu benden ayýran gurbete
Ve, o kadere....

11.3.012....051
IÞIK Mehmetali



Sosyal Medyada Paylaşın: