ÇANAKKALE

Bu savaþa katýlan bir yiðit edasýyla Türk Edebiyat Kahramaný ve sembolü olan; Mehlika Sultan’a nasýl savaþtýðýmýzý anlattýðým þiirdir. Çanakkale Ruhu budur. Bu kahramanlýk ruhunu baþka yerlere çekmeye, asliyetinden uzaklaþtýrmaya kimsenin gücü yetmez. Çanakkale bir ERGENEKON çýkýþýdýr ve bir destandýr. Bu millet böyle bir destaný tekrar yazar... Kimse sabrýmýzý denemesin! Türke kefen biçenin ölümü korkunç olur...


GÖRECEKTÝN BÝZÝ

Çelik aðýzlardan kusarken ateþ;
Savrulurken beden, bacak, kol ve baþ,
Bir depremdi sanki fýrlýyordu taþ

Derya gibi döktük umman gibi kan,
Görecektin bizi Mehlika Sultan.

Emperyalist güçler saldýrdý bize,
Açtýk, onurluyduk, bulandýk toza,
Rengimizi verdik yere, denize

Her yönüyle Türkü tanýdý cihan,
Görecektin bizi Mehlika Sultan.

Ayrý ayrý renkte idi deriler,
Yaðýyordu yaðmur gibi mermiler,
Saldýrmýþtý azgýn çelik gemiler

Onlarýn baþýna olduk bir tufan,
Görecektin bizi Mehlika Sultan.

Çeyrek milyon fidan düþtü topraða,
Geçilmez mührünü vurduk her çaða,
Kan verdik vatana rengi bayraða

Gökler ay yýldýzla süslendi mekân,
Görecektin bizi Mehlika Sultan.

Çanakkale iki kýta menzili,
Ölümün en yakýn, en tatlý eli,
Orda gördük vatan denen güzeli

Vermeyiz bir karýþ kopsa da boran,
Görecektin bizi Mehlika Sultan.

Ýmanla çarpýþtý imanla kuvvet,
Baþa gerek Türkte ilk önce devlet,
Ýstiklalle olur vatanda millet

Tanýmadýk baþta baþka bir ferman,
Görecektin bizi Mehlika Sultan.

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 26.07.2002


Sosyal Medyada Paylaşın: