SON TÜRBEDARIN SON SÖZÜ(Gülce-Buluşma) MustafaCeylan
SON TÜRBEDARIN SON SÖZÜ(Gülce-Buluşma)
Ýstanbul Kumkapý’da Niþancý cami Cami yanýnda bir türbe Asýrlarýn gürültüsü sessizliðin elbisesi olmuþ Pencere kenarýnda benimle, Gerisini varýn siz düþünün…
Bir hokka, bir divit ve bir parþömen Fermaný tuðrasýz kan kýrmýzý sözcüklerin içindesin yine sen Alevsin benden kopan Kendini gözyaþýyla söndüren alev Kahverenginin sürüngen ve yapýþkan nefesi Ahþap ýþýltýsýnda Besmele çekende Sen çýkar gelirsin biliyorum Gez, göz, arpacýk diyerek… Þamdanlarýn uðultusunda kekemeliðim Azrailin son ýslýðýnda kimliðim Býrakma ellerimi sakýn ha býrakma! Ateþ sarmaþýklarla donansýn cismim Takunya sesine düþen Gülümseyen gül olsun resmim…
Avizeler avizeler þamdanlar ve buhurdanlar Iþýðýn dilinden ýþýk olan ýþýk, bel ki anlar Elifin yüzünden gelir; akar gelir durmaksýzýn Elsiz ayaksýz gözyaþý, ……………….Boynu bükük mumdur canlar…
Kumkapýdan bir Ýstanbul’dur geçer Saçlarý darmadaðýn.. Bir Ýstanbul’dur mis gibi zambak kokar Dualanmýþ dudaðýn. Ulubatlý sancaðýdýr özgürlüðümün burçlarýna Ýstanbul olup dikilmelerin. Son türbedarýný unutma, unutma benim Hani nerde Ýstanbul çizen Ellerinde ellerim…?
Çýrayým, çýradan çýra, yak tutuþtur þiirinle Çakmadan kibritini bir kerecik beni dinle Kovan yaðmalatmýþ Yunus, sen ise kendi evini Tarumardýr evim barkým …………………Bunca sene derdin ile…
Mustafa CEYLAN 17.03.2012 :00:30 Sosyal Medyada Paylaşın:
MustafaCeylan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.