Çamurdan Çocuklar

yarýna kalacak oyuncaklarým olmadý benim,
sudan þekil alýr,yaðmurda ýslanýr,
güneþte kurulanýrlardý.

yarýna kalacak oyuncaklarým olmadý benim,
o gün yapar,o gün oynar,
o gün güler,o gün kýrardým.

yarýna kalacak oyuncaklarým olmadý benim,
daracýk sokaklarda yalnayak soluksuz koþan ben deðildim,
yýkanmadan,ayný gün defalarca elbise deðiþtiren.

yarýna kalacak oyuncaklarým olmadý benim,
ben deðildim sapanla tedirgin pencereleri kalbinden avlayan,
sonrasýnda poposu tan yeri gibi kýzaran.

yarýna kalacak oyuncaklarým olmadý benim,
aþýk olmadým hiçbir zaman,tek eðlencem sokaklardý,
aþk adlý o paha biçilmez oyuncakla tanýþmamýþtým henüz.

yarýna kalacak oyuncaklarým olmadý benim,
þimdi çocuklarýn kontrolsüz ellerinde hassas bir oyuncaðým,
her an yere düþüp dört bir yana daðýlacaðým.

yarýna kalacak oyuncaklarým olmadý benim,
aslýna bakarsanýz hiç olmadý...
Sosyal Medyada Paylaşın: