SEN YALNIZLIK NEDİR HİÇ BİLMEDİN

Sen yalnýzlýk nedir hiç bilmedin.
Hep yanýnda üç beþ tane çocuk oldu.
Bazen ellerin saçlarýnda ,
ama hep ellerin baþka ellerde oldu .
Sokaklarda dolaþtýn, güldün ,eðlendin
Gündüzler yetmedi.
Akþamlarý buluþtun.

Bir perde çekerdin,gittiðin o evde
Ýçim sýzlardý kalýrdým öylece
Soðuk yeller eserdi, bütün mahalleye
Toplardýn, ellerin yine saçlarýnda
Ve Romeo dargýndý Jülyet’ine

Sabahlarý bir baþka uyanýrdým.
Bütün gördüðüm rüyalar içinde ,
En güzeli !..
Sanki,
Tanrý ’ýn düþleyeceði bir þeymiþ gibi .
Ýþte bak !..
Nasýl da dönüyorlar, etrafýmýzda melekler
Biz nur olmuþuz , haberimiz yok
El pençe divane huriler.
Kadeh kadeh taþýyorlar, þarap ve nevaleler
Bir cennet bahçesinden çalýntý.
Ýþte !.. Kökü göðe bakan Tuba aðacý.
Tuzaða düþen Adem ve Havva
Her þeye raðmen
ilk gün ki gibi haykýrýyorlar aþklarýný.

Ya Sen !..
Ey !.. Sen...
Yüzü gecenin karanlýðýna sýkýþmýþ kadýn
Sen geceleri sýðýnmýþ yataðýnda uyurken
Benim derdim ne ola ki;
bu kadar büyük olan

Az çok beceriksizce ,
düzene koyduðum koyup gitmelerin
Yükselirken Güneþ ...
hep ayný hüzünlü ýþýðýyla

Bu geceden sonra dualarýmdan çýkardýðým adýn
Ýçtiðim yeminlerim olacaksýn !..

Sosyal Medyada Paylaşın: