parantez içinde bir gençlik şiiri

ne kadar umut kaldýysa, payýma
arkasý kýsmen ýlýman, çocuk
dahasý benden olan hep
yasak cümlelerimin sonunda
bir ince paranteze aldým
giderken adres defterime
beni sevmeyen mahalle kýzlarýnýn
sadece kodlarýný yazdým
saklý tuttum bilindik adlarýný
hatýrlama korkusu vardý olanlarý
dönmek gerekince o günlere
böyle sarhoþ anlarýnda geceye
tutunacak bir dal býraktým
körpesi yanýk gençliðimi
hani ömre yeter gözlerimin ferini
sözlerimin en erkeðini

kapýlarýn tokat gibi cesur
yüzüme kapandýðý günlerden beri
hayal etmesini de unuttum
bu su çatlaðý sokaklarda ben
aþka, merhamete ,yaðmura hasret
yüzümün sakallý yanlarýnýn
asfalt karasýna kapandýðý günlerden beri
delirmiþçesine dayandýðým
ölümüne inandýðým
doðrudan yaþamayý unuttum,doðrudur

nefes alma kýlavuzlarý vardý sonra
gittiðim harita seçmesi þehirlerin
kimselere açamadýðým korkularým
mavisi uçuk bir nufus cüzdaný
dönüþü olmayan otobüs biletleri ve
simit susamýnca bozukluk cebimde
yaþamak gün geçtikçe hüzünlü
oldukça serbest vezinli bir þiir
kalpten dert çökertmesi gitmiyor
oku oku sayfasý hayat, bitmiyorken

yalnýzlýðýný insan aðladýðýnda
hasreti aðlattýðýnca anlýyor
mektup gibi bekleniyor ölüm
son otobüsü gibi kalabalýk ,þehrin
gençliðimin en köþe yanlarý
hüzün nedir bilmezken oysa
boyu uzamýþ bir çocuktum aynalarda
sevimli bir yüz karesiydim fotoðraflarda
tutuþturuldukça yandým içten
saçýmý taramayý bilmeden
þekilsiz demirden hayatýmda
boyu uzamýþ bir çocuktum aynalarda

vitaminsiz bedenimin aðýrlýðýndan kele
paranteze alýnmýþ bir gençlik þiiri yazdým
kafamda yýðýnla numaralý soru
ve biliyorum cevapsýzken çoðu
paranteze alýnmýþ bir gençlik þiiri yazdým
þimdilerde þehrin giriþ kapýsýndan
kafamý uzatýp bir tanýdýk bakýnýyorum
ben geldim demek koyuyor adama




Sosyal Medyada Paylaşın: