Anlam idrakine soyunduðu vakit þüpheler
Sen, inciterek unutulursun
Ýsmin lazým deðil
Siyah beyaz bir fotoðrafta göründü silüetin en son
Buruþuk bir zarfa söveceksin biliyorum
Biliyorum, adressiz mektuplara kýzacaksýn sen
Ve malulen düþeceksin bu gönülden
Gözlerimde kirli bir yaðmur dinleniyor þimdi
Bulut dokunsa aðlayacakmýþ gibi
Ben, susuyorum sana
Ben, ötekileþen yüzümle gülümsüyorum sana
Acý bir tebessüm sonrasý
Kaðýt hadi yaz diyor
Kalemim mahmuzsuz bir küheylan gibi kan bulaþtýrýyor rüzgara
Penceremin önünden geçmesen olmaz mý ?
Arasýna hüzün sürülmüþ keyifler tattýrmasan
Kanadýný düþüren bir güvercin görüyor musun baktýðýnda gökyüzüne ?
Bir kefen kadar beyaz
Çýplak ayaklarýnda ateþler sönen þiirler gibi acýyorum ben
Gelmeden, kanayan yüreðime gül iþlemeli bir mendil bas !
Çölde ki bir avuç su bile benden daha ýslak
Ve teneþirde bekleyen bir tabut bile benden daha kalabalýk
kimsesiz bir bakýþ aldým gözlerimden yalnýz ve maðrur
gecenin sabaha döndüðü vakit
ve güneþ doðmaya yüz tutmuþken tekmeledim ýþýðý
sönmemiþti yýldýzlar daha
düþtüðü karanlýkta iki büklüm uyuyan
o çocuktum ben
Beni kus !
Bu sarhoþ sevdanýn akabinde
Suya sabuna dokunmadan temizle alnýna çalýnan yazgýmý
Kelebekler kondurmam siyah saçlarýna
Saçlarým, un çuvalýna batmýþ gibiyken
Ödüllendirmem gözlerini geliþimle
Anasý bir daha ömer diye oðlancýk doðurmaz asla
Artýk, þairin gitme vaktidir
Çünkü, þiir kuma sevmez...
Sevmez...
--- aras -----
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.