Ey Ýnsan nedir senin, bu Dünya da emelin…? Düþkünleri kalkýndýr, yoksullara yardým et. Çalýþ, sev, ibadet et, odur senin temelin. Senin deðil hiç bir þey , her þey sana emanet…!
Uyma asla þeytana, benliðini yitirir, Sen nefsine hâkim ol, etme sakýn vesvese. Nefsin seni öldürür, damla damla bitirir, Allah dost’tur her zaman O’nu seven herkese…!
Sonsuz hayat bu deðil, vardýr bunun ötesi, Çalýþ sen sonsuzluða, þerefinle hazýrlan. Haram lokma yiyenin, dolmaz gönül kesesi, Ah okutma adýna, sen þükranla hatýrlan…!
Ýsyan etme feleðe, çare senin elinde, Önlemini almazsan, buna kader neylesin. Deprem, afet hepsinde, sýr var O’nun selinde, Þükür et topraðýna, Mevla’m rahmet eylesin…!
Varlýk deðil Allah’tan, sonsuz hidayet dile, Yaþamaktan gayemiz, Yaradan’ý bilmektir, Ýyi kötü þartlarda, yokluk içinde bile, Namusuyla yaþayýp, þerefiyle ölmektir...!
Tolga Aras 23,11,2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ar@s Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.