Dün altýma serdiðin bembeyaz bulutlar, bugün kapkara olmuþ tepemden bakýyorlar.
Halbuki benimde kalbim kýrmýzýydý, sen karaya çalana kadar.. Biliyormusun, mavi eþlik etmez oldu artýk sevdiðim laciverte, nicedir çimenler de utanýr oldular dans ettikleri yeþille.. Ne meyvelerin sarýsý kaldý ne topraðýn kahverengisi Siyah beyaza dokunmuþ yer gök gri.
Derdest ediyor ZAMAN aþklarý.. haince öðütüyor diþlerinin arasýnda.. Griye boyuyor tüm ’pespembe’ aþklarý. Sonunda renkler uçuyor.. kala kala sen kalýyorsun aklýn zindanlarýn da, oda kara mý kara demir parmaklýklar arkasýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fakih Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.