Boþuna umutlanma, inecek rahmet deðil, Yüreðine yaðacak yas artýk deli gönül, Sevda âþýk olana yük deðil, zahmet deðil, Aðlama hiç boþuna, sus artýk deli gönül.
Kocaman bir yaþamda gördüðün ne ki senin, Kim deðerini bildi kirpiðinde didenin? Hep ardýnca aðladýn, ardýn dönüp gidenin, Hayýrsýz sevdalara küs artýk deli gönül.
Dileyene ses oldun, can oldun, canan oldun, Hiç þeytanlýk bilmedin, her zaman insan oldun, Ellere kurban oldun, yer ile yeksan oldun, Dinleme avunacak ses artýk deli gönül.
Sanki dünyanýn yükü bir baþýna yýkýldý, Bilmiyorum arayýp beni nereden buldu? Bir güneþ gibi doðup, mehtabý haram kýldý, Gecen, gündüzün þimdi pus artýk deli gönül.
Ýnandýn bir kahpeye sular gibi çaðladýn, Alýn yazýsý dedin, hep kadere baðladýn, Hiç mi acýman yoktu, yüreðimi daðladýn, Ýçindeki nefreti kus artýk deli gönül.
Sesini duyurmuyor, yüzünü göremezsin, Kalp kýrmama adýna bir kere yeremezsin, Ellenir cümle yerin, uzanýp deremezsin, Gayrý bu kadarýna pes artýk deli gönül.
13.Mart.2012 17.25
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.