O SÜRGÜN DE YAŞIYOR
Aþkýmýn nur yüzüne kýyamazdým bakmaya,
En içli þarkýlarý bestelerdim adýna.
Ben kararýmý verdim sevmeyi býrakmaya,
Þimdi hasret koydular çok sevdiðim kadýna.
Dönermi bilmiyorum tükendi umudum yok,
Kuþ gibi uçup gitti hiç bilmediðim yere.
Yüreðim ellerim de yokluðu zehirli ok,
Düþürdü ardý sýra derin derde kedere.
Çýkmaz sokaklardayým kývranýrým zordayým,
Delirmek üzereyim teselliye muhtacým.
Ateþler içerimde cehennemi kordayým,
Volkan yüklü dað gibi patlamak üzre acým.
Günler geçmek bilmiyor oldum derbeder þaþkýn,
Bundan sonra yaþamak anlamýný yitirdi.
Düþünü kuruyordum ölümsüz büyük aþkýn,
O sürgün de yaþýyor lakin beni bitirdi.
Gözlerimin yaþýný kurularken ellerim,
Hüznün doruk anýnda çýkýp gelsen ansýzýn.
Bitmek üzere iken kurduðum hayellerim,
Döndüðün gün son bulur içimi yakan sýzýn.
Kör karanlýklardayým doðarm ola güneþim,
Üzerimdeki yükü artýk zor taþýyorum.
Koptu hayat damarým ilk gittiði gün eþim,
BELGELÝyim bu halde çok bile yaþýyorum.
HALÝT BELGELÝ....Ben bir hiçim....
KAYSERÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.