ey insanlýk kaldýr kafaný bak! görmüyor musun isi, karayý? iðrenç kokuyu duymuyor musun? farkýnda deðil misin acýnýn? yaran kanýyor! madýmak’ta onlarca masum insan yeniden yanýyor!
kara vicdanlý, gözü dönmüþ bir alay aþaðýlýk katil serbest artýk.. aramýzda.. kendini bizlerden sanýyor..
ve onlarý koruyan, savunan binlerce sefil zihniyet utanmadan ekmeði çorbaya banýyor o alçaklarý “din kardeþi” sanýyor!
ve hemen yanlarýnda o yýkýlasý, yok olasý utanç otelinde bir ülkenin onuru, haysiyeti, þerefi.. o sanatçýlarla, o þairlerle, o gencecik bedenlerle.. o özgür ruhlarla sarmaþ dolaþ tutuþmuþ yanýyor!
Ey insanlýk, Utan elbette Ama yine de kaldýr kafaný bak! Senin geliþmenin bu ülkedeki ölçütüdür Madýmak!
13 mart 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
fericok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.