az önceydi... yýrtýlan yolda; neþter sallayan, dikiþ tutturmaya çalýþan hayaller ve üzerinden deprem geçti.
þimdi ayrýlýk, kavuþamayan, veda sallayamayan ellerde.
bitkinlik; çarmýha gerilmiþ gibi serdiðinde vücudu ayrýlýk yoluna kalp, deðersiz bir kuruþ gibi vazgeçti kendinden.
donuk bakýþlar, meraklý portreler... ve hep ayný tesadüf olur... bir doktor geçer yoldan ! peki sen ! baygýn bedene sordun mu ? kalkmak istiyor mu bu yoldan !
Sosyal Medyada Paylaşın:
sibel yunlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.