Kadýným; Geç düþen cemrelere isyaným Ayaz ellerimin kokusuz çiçeði Bu senede süslenmedin Bahara Ve ciðerparem tütsülendi Yemiþ dolu geçiþlerin Kurudu zindanýmda Nerdesin…
I Cemre! Suya hasret göz kesiklerime Selamsýz çiçeklere pullamak aþký Yapraklarýna isyanýn bayraðýný Biliyorum acizlik bizden uzak Kuru yaprak hatýradýr Köþesi sen kokulu Çerçevede…
“Ýmkânsýz þarkýlarýn son demi Kýrýlan gurur hatýralarý…”
II Cemre! Havaya kokun siner Süslenmiþ erik çiçekleri Sýcaða heveslenmiþ gibiler Ortasýndan yarýlan tomurcuk Gülden nakýþlara düþüyor baþlarý Üþüyeceksin diye korkuyorum Can tanem…
“Turna bakýþlarýn çevirecek yönünü Benden uzak diyarlara…”
III Cemre! Bu sondu sevdiðim Bedenime dökülen son toprak Fukara bir ömrün sen geçiþleri Dudaklarýnýn terinden baþka Titremedi ellerim eline Avuçlarým yemiþsiz Sana bir oðlan Veremedim Sevdalým…
“Kayýp giden vuslat gemileri Bende sana imkânsýzým…”