Umutsuzluklarımın Güneşi Oldun Sen...

yürek atýþlarým ayazlarda kalýr
karlar düþer yalnýzlýðýma
gelip geçen günlerin onmaz sancýlarýnda
hep düþlerimdesin
yarýnlarýmýn sýcacýk umutlarýndasýn
sen olmasaydýn hayat iklimimde
belkide yürek atýþlarým çoraklaþmýþtý
monoton bir hayatýn piskopatlýðý
beni alýp götürmüþtü hücrelerin karanlýðýna...




küskün bir yalnýzlýðýn ta ortasýnda
’’imdat’’ çýðlýklarým arþý semayý çýnlatýrken
aðarmýþ saçlarýma sinen dertlerim
yýkýlýp kalmýþtým çýkmaz sokaklarýn koynuna
susuzluðum çölleri aratmayacaktý belkide
yanacaktý ciðerlerim
baharlarýn bereketli yaðmurlarýna
damlasýna hasret
yar sevdasýna ayrý kalmýþlýklarda
belkide ölecektim gurbetin solan bahçelerinde...



çok þükür Tanrýma
sis perdelerim aydýnlýða açýlýrken
yýldýzlar karanlýðý yýrtarcasýna ýþýdý
gülümsemelerinle sen geldin yitik dünyama
buram buram menekþelere bulanmýþ kokularýnda
nefesimin direnci
umutsuzluklarýmýn güneþi oldun sen
BÝRTANEM ...


... direniþ
Sosyal Medyada Paylaşın: