O bir günden kastým bugündür elbette, tepem atýk,
Tepemdeki kadýn müsveddesi pazartesi günleri alýk,
Temizlik yapacaðýný zannederek evini yeniden yapýyor,
Benim hassas yapým gelen gürültülere dayanamýyor...
Henüz kahvaltýmý yapmamýþ bulunuyorum, çýkar giderim,
Akþamýn geç saatlerinde, o durunca artýk geri dönerim,
Dilerim Allah’tan ki onun tepesine daha beterleri gelsin,
Ýnþaallah on çocuklu bir aile üstündeki evi tercih etsin...
Neyse ki kahvaltý saatim, severim bu saatleri ezelden beri,
Sonrasýnda ilaç saatim, ondan da fayda bekliyorum, belki,
Kafam yerine gelince bu þiiri de unuturum, unutamadýðým,
Her zaman bu koltukta geleceði gözleyen kendi varlýðým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.