Neyine güvenirsin, nedir bu kibir, gurur, Her kes ruhunda gizli, olan manayý okur. Kimse inanmaz sana, boþuna hiç yorulma, Hak etmediðin tahta, kurulup ta oturma.
Öz benliðin bir tezgâh, karakterin malzeme, Çirkinler güzel olmaz, boþ gayretle bezeme. Nedir bu hýrs ve haset, nedir bu kin, adavet, Takdire tevekkül kýl, nerde tövbe nedamet.
Laftan baþka bir eser, görünmez bu halinle, Hesapta laf dinlenmez, hükümler amelinle. Umutlarýn ham hayal, gerçeklerden kaçarsýn, Bak ki yakýn çevrene, ne korkular saçarsýn.
Güvenme þu dünyanýn, aldatýcý zevkine, Kamaþmasýn gözlerin, solacak renklerine Nemrutlar, firavunlar, kara leke tarihte, Fazilet hak yolunda, sadakat ve mertlikte.
Kendine ibret ile, bir nazar kýlsan artýk, Ten libasýn iyice, oysa RUH cübben yýrtýk. Bir gün ayrýlýk vakti, gelecek þu dünyadan, Her halinden soracak, yeri göðü yaradan.
Necdet EREM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet EREM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.