Sen; elimin kolumun baðlandýðý tek an,
Sen; yaþamadýðým ezel arzuladýðým zaman.
Sen; yelkenleri suya indirdiðim tarafým,
Sen; kendimi bile þaþýrtan büyük zaafým.
Sen; hayatsýn ta ki ölümle kýyasladýðým,
Sen; inandýðým, güvendiðim, sýrtýmý yasladýðým.
Sen; yeminlerin deþifre edildiði gerçek,
Sen; maksatsýzca yükselen kalpte ki ölçek.
Sen; umut, sen hayal, sen amaç,
Sen; geçmiþ, sen gelecek, sen gülsün aç.
Sen; zamansýz yaðmur, vakitsiz kar,
Sen; ruhumu kandýran büyülü rüzgar.
Sen; denizde þalký, ay içinde parlayan yýldýz,
Sen; aðladýðým gece! umutlandýðým gündüz.
Sen; alýnda yazý!! kaderin dolamýþ aðý,
Sen; sen seni göstermeyen gözümde buðu.
Sen; umutsuzca seven kullar sevdasý,
Sen; kendini sevdirmeye çalýþan çocuk edasý.
Sen; belki nankör! kimbilir küstah,
Sen; bitmeyen istek, maymunda iþtah.
Sen ki; bir serçe konan daldan dala,
Ben ki; illede sen diyen zavallý...budala.
Ozan AKAR
03 Mayýs 2005
11:20
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.