Suskun Eylem

yýllardýr kývýlcýmdým bilen olmadý
yüzümdeki aþktýr yaþýmý küçük gösterir
iki uyku arasýnda büyüdü çocukluðum

sabýrsýz acemi ayaklarýmýzýn
yürüdüðü yolsa hayat
toprak ruhumuzu çözmek için altýmýzdaydý
alnýmýzda kusurlarý öpen gök üstümüzde
ahþaptan yapýlma hayallere düþkün yakarýþlardýk
yýkýlan kýrýlan yeniden yenisi kurulan
hayallerle devrimler yapan büyüklerdik
sað salim hallerimize ispat için hep sevdik
sevmek çocukluða inanmaktý çünkü
dýþarýsý dövülen cehennem öfkesiyken
gökkuþaðýnýn soluðuydu kalplerimiz

iki kaþýmýn arasýnýn küsmüþlüðü
çilesi azalmayan insanlýða susmaktan
bu coðrafyada tüm yalnýzlýklarýn toplamýyým
kimseye söylenmeyen sevdalarýn yaðmuruyum
yaðmuru sevmekten gelir gözümün ýslaklýðý

göðe bakýþýmýn mahsunluðu
kuþlarýn uykusuzluðu kalbim
ah! uçurtma þenliði kalbim
köyler nerede kýrlar nerede
büyük þehirler tedirgin eder uçurtmayý

tam seni sevdiðimi düþündüðüm an koptu ipi
tenin tene muhtaçlýðý süzüldü havada
ateþin izini silemezsin rüzgar
tüm evleri dolaþta
açýk pencerelerden usluca gir
efsunlu düþlere uyuyan aþýklarýn
göz kapaklarýný okþa
rüzgarda saçlarý daðýlmýþ bu kadýnýn
kalbinden geçenleri sevinçli hülyalara býrak...



Sosyal Medyada Paylaşın: