ÖLÜMÜ BEKLERKEN
Artýk ölüme gidiyorum…
Çamlý hastaneler çare olmadý
Toprak olacaðým toprak, anlýyor musun?
Yýlanlar yuva kuracak mezarýmda
Sen þarkýný deðiþtireceksin belki
Anlayacaksýn yanýna gelemeyeceðimi
Güneþ kýskansaydý sýcaklýðýmýzý
Yüz derecede kaynasaydý kanlarýmýz
Sevgimiz derin, yüreklerimiz bir olsaydý
Hiç kopmazdýk, inan hiç ayrýlmazdýk
Eðer eriþseydik birbirimize, ruhlarýmýz bir olsaydý
Ben meçhul ellerin insafsýzca indirdiði
Sayýsýz kamçý darbeleri altýnda kývranýrken
Toprak olacaðýmý kabul etmedin sen
Ve… Bir gün gelip mezar taþýnýn bile
Kaybolacaðýný anlayamadýn
Þu çorak baðrýmda yeþeren
Ýlk ve son tomurcuðu hiçe sayýp
O en taze mahsulünü ellere verdin.
Gözlerim dörtnala kalkardý gözlerine,
Gözlerin çift sürerdi her yerimde
Çaresiz gidiyorum ölüme…
Ýster aðla, istersen gül cenazem arkasýndan
Son dileðim bu senden, mezarýma gelme.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.