El- Vekil
Ferdin veya fertlerin, iþlerini görmeye,
Tayin ettiði kiþi ki, toparlayýp dermeye.
Kendi zatýnda mutlak, kullarýnda mukayyet,
Bütünüyle mahlûka, sonsuz vermemiþ elbet.
Kâinatta olanlar, sanýlmasýn þekildir,
Varlýklarýn tümü de ayný zaman “vekil”dir.
“Vekil” müvekkilinin, izniyle tasarruftadýr,
Sýnýrýný aþarsa, vekillik olur sadýr.
Bu baðlamda hiçbir kul, Hakký tayin edemez,
Acizliðe düþmeden, “ben” der amma “sen” demez.
Hakký temsil ederek, onun iþini görmek.
Bu ilahi rütbenin, çok zor, hakkýný vermek,
Kulla kulun iþine benzemez Hakkýn iþi,
“Vekilimsin” demeye edep eder er kiþi.
Ýlk vekili bilmeye, delil olan hilafet,
Kullarýna verilmiþ, demek ki ilk vekâlet.
Yerince kullanmamýþ, ilk önce haram yemiþ.
Sonrada Âdemoðlu, yetkiye hasar vermiþ,
Ta ki ettiði zulmü, fark ettiði zamanda,
Dönüp Hakka yalvarýp, yakarmýþ el âmânda.
Asýl O, vekil biziz, vekâleti bindirmiþ,
Aczimizi ispatla, gökten yere indirmiþ.
Þeytana ve Âdem’e, demiþ “0radan çekil”
“Benim asli olanda, benim kendime vekil”
Ancak arifleredir, buradaki incelik,
Hiçbir kimseye vermez, O mülkünde melik.
Her kim ki kendisinin, hakikatini bilmiþ,
“Hasbinallahü ve niðmel vekil” demiþ.
Tevhidi anlamadan, kolay deðil bu deyiþ,
Evren kadar derindir, hem de manasý geniþ.
Fakat idrak acizdir, dayanamaz her yürek,
Önce Hakta yok olup, Hakla var olmak gerek,
“Kim Allah’a tevekkül ederse ona yeter”
Hükmünü Allah koyar, kulun kararý biter.
Benliðinden arýnmýþ, Salih olursa safi,
O kullarýna kâfi, kullarda ona kâfi.
Ya Rab sen muhtaç deðil, bizle sana muhtacýz,
Sen ne güzel vekilsin, sevdalýyýz, müþtakýz.
27.02.2012…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.