KULAĞIMA

Sözlerimi
Yanlýþ anlamasýnlar diye
Kendi kulaðýma
Söyledim önce

Söylediklerimi iþitince
Ýnsanlarýn beni
Dinlemediklerini anladým niye?

Laf diye
Konuþtuðum her þey
Bir kulaðýmdan
Girip öbüründen
Çýkacak nitelikte

Sanki hiçbir önemi
Hiçbir deðeri yok gibi

Bencilliði esas alan
Kibirde kendini bulan
Sevgiden saygýdan
Uzaktý söylediklerim

Yarýn düþlerim bencil
Dün yargýlarým bencil
Bugün sözlerim bencil

Özür diledim kendime
Yaptýðým terbiyesizlik üzerine

Yeniden düþündüm
Bütün söylediklerimi

Anladým ki
Her sözümün
Temeline sevgi
Ýfadelerime saygý
Koymadan asla
Yabandý kulaðýma

Hele birde
Yapmayacaklarýmý
Yapamayacaklarýmý
Söylemek var ya
Kahkahalarla
Güldürüyordu beni

Bir an,
Ayný mantýkla
Seslendiðimi düþündüm
Baþkalarýnýn kulaklarýna

Utandým
Ezildim
Büzüldüm
Yok oldum
Ýnsanlýðýmda

19.10.2008 - Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:

MEHMET ÇOBAN Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

AŞK DÜŞTÜ YÜREĞİME GÜZELLİKLER KADAR DOSTUM KENDİMİ DİNLİYORUM ASA HODRİ MEYDAN SİYAH BEYAZ KIŞ ORTASINDA NE DEMELİ? KURBAN