BU ŞEHİRDEN

Adým adým gezdiðim þehir,
Þimdi her taraf yerle bir.
Çocukken oynadýðým bahçeler,
Dört tarafýnda tel örgüler,
Kaplamýþ beton duvarlar...

Candan arkadaþlýk ve dostluklar
Yerini almýþ menfaatler,
Bir yabancý gibiyim
Þimdi þehrimde
Þaþkýn bakýþlar içinde....

Þurasý mahellem, burasý evimdi
Yýkýk dökük duvarlar altýnda
Ne anýlarým öldü.
Boynum büküktü.
Yüzüm de gülmedi,
Bu þehirde...

Babamý tanýmadým,koklamadým,
Tutup ellerinden gezemedim,
Bir yaþýnda iken almýþtý Rabbim
Yüzünü bile bilemedim.
Camiye gideceðiz dermiþ
Oðlumla,
Ama ilk namazý yalnýz kýldým...

Annem, Anadolu kadýný idi
Hayattaki herþeyimdi
Oturup da dinlendiðimiz
Dut aðacý dibi
Bulamadým acaba neredeydi ?

Köhne-i kebir olmuþsun
Basarken beni baðrýna
Kör býçakla vurmuþsun
Þimdi annem de yok babam da
Gelmem bir daha çaðýrsanda
Mezar da yok hece taþý da...

Gitmeliyim yine maziye
Özlem kor gibi olsa da içimde
Girme bir daha da düþüme,
Sevdiklerimi alan,
Hayallerimi öldüren,
Virane, vefasýz þehir.....
Sosyal Medyada Paylaşın: