aþký dört sene yaþadý hayatýnda
o þimdi,
canýný verecek kadar seviyor onu
biliyor çok piþman ve üzgün,
oda üzgün,
saygýsý sevgisi sonsuz ona
lakin ihanet unutulmuyor hiç bir zaman
severken onu,
yalnýz deðil hiç bir zaman onunla
her seferinde o kadýn var aralarýnda
o aþký asýrlar önce kaybetmiþ
dünyasýna güneþ
doðmayacak artýk biliyor
gözleri uzaklarda
aþký arýyor zaman, zaman
yok, artýk gelmeyecek biliyor,
elinde olsa
silerdi geçmiþe dair, her þeyi
dayanýrdý belki o zaman,
katlanmak zor bir ömür boyu,
böyle bir acýya
gözyaþlarý pýnarý kurudu,
akmýyor gözlerinden yaþ
zaman akýp geçiyor tatmadan eski aþký,
rüyalarýnda bile aþk yok artýk ,
hayallerinde bile,
ruhundaki karanlýk var
kaybolup gitmiþ o yýllar önce
gurursuzluk deðildi
onu prangaya mahkum eden
çaresizlikti hayatýný ona harcatan
aðlama artýk gözler aðlama artýk
bekleme boþuna, vakit geç
aþk sana dönmeyecek hiç bir zaman…
Ceynan— 15- 10- 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.