SABRET CANIM...

Senden önce de vardým ben,
Ayaklarýmýn üstünde ve dimdik,
Alným deðecek kadar yakýndý sema,ya
Ne gerek vardý ki kendine pay çýkarmaya...

Ne çelmeler taktýn yollarýma,
Ayrýk otu gibi sardýn etrafýma,
Bir de kor ateþ yaktýn baðrýma,
Yine incir aðacý dikemedin ocaðýma...

Gözlerime miller çektin sürme diye,
Günümü karartýp durdun biteviye,
Dönerim sandýn aþkýndan deliye,
Bak eser kalmadý sevdandan geriye...

Bahar diye hazana koþturdun beni,
Yaz gününde buza döndürdün beni,
Neyini unutmayým,niye bekleyim seni,
Sen bitirmedin mi bende ki sevgini...

Ellere yar oldun bana yaban,
Bendim sahte sevgine kanan,
Adamlýk,insanlýk diyorsun hepsi yalan,
Þükürler olsun ki gururumdu elimde tek kalan...

Bendeyse keder,sensin derbeder,
Sineye çekmelerim artýk yeter,
Özleminse eðer içimde izi kalan,
Sabret caným...gün gelir o da biter...


Varlýðýyla bana bir þey katamýyanlarýn, yokluðunda yaslarýný tutacak kadar ömrüm uzun deðil ki...


ÇÝMDÝK 10.03.2012






Sosyal Medyada Paylaşın: