Bu,son günlerim seninle
Sen mi beni koparacaksýn?
Bilmiyorum,
Ben mi seni býrakacaðým?
Ama her þey bitti artýk..
Onca yaþanmýþlýktan sonra
Hak ettik belki ikimiz de,
Bu kaçýnýlmaz sonu..
Sen;
Hayat damarlarýmý besleyen kök
Ben;
Sana güneþi getiren gök
Sen beni yücelten maðrur omuz
Bense hep düþünen oldum;
Yaklaþan fýrtýnada,
Ne olacak sonumuz?
Uzadý,
Esnedi her rüzgarda baðýmýz
Tipiler,fýrtýnalar daha az yordu..
Narin yüreðimi asýl, umarsýzlýðýn
Sanki sýðýrcýk basmýþça burdu..
Üzerimdeki yaðmur damlalarýný
Býraktým yere
Her eðilmemde,
Hiç geçmeyen zaman, durdu..
Bir fýskelik caný kaldý
Ömrümün..
Aldanma pastýrma yazlarýna
Ýlk yaðmurda düþeceðim hayatýndan
Aðýr aðýr süzüleceðim doðanýn tenine
Kaðýttan uçak gibi sendeleyerek,
Hýzýný kaybetmiþ,yenilip yerçekimine..
Deli akan yaðmur sularýyla
Karýþacaðým açýk denizlere,
Henüz týkanmamýþ
Sokak mazgallarýndan..
Unutma..
Unutma beni..
Erol Baþçý
Yapraðýn Vedasý...
foto lavinia.net’ten alýnmýþtýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.