avuçlarýndan býrakýyor tüm sevgileri inci taneleri gibi saçýlýyor yere aþkýn yaralarken karaladýðý bir kalbi aklamakla geçirecek ömrünü
anýlardan sýzýp gelen hatýralarý susturuyor yeniden gölgesinden bile susuz çatlamýþ dudaklarý yüreðine bir güzellik konsun istiyor þiire doðru uzanýyor parmaklarý ateþ ucunda kanýný dokuyor kalemi
kaybolup gidiyor sakladýðý tüm duygular içinde
gölgelenmiþ gözlerle yazacak gizlenenleri
belki birazdan hüznü daðýlacak
dizlerinin üzerine çöküp
unutacak herþeyi
oynayabilmek için felekle uzatmalarý...
ilerleyen yaþ, geçen zaman ve zamana tespih taneleri gibi daðýlmýþ kadýnlýk halleri. Sanki taneler hiçbir þekilde bir araya gelemeyecek. Sarkýtýlan ipler asla baðlanmayacak birbirine.
Avucumuzda kýrýk cam parçalarý...
Söyleyin, nasýl temizleyeceðiz onlarý? Biz temizlenirsek evren temizlenir çünkü
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.