Artýk çayým demli
Ve þekersiz
Evim daðýnýk
Bir kez daha toplayamadým
Gittin gideli
Hasrete sardý dört duvar
Bitti diyemiyorum
Zor geliyor dilime
Tuzak topluyorum ellerimle
Geçmiyor
Ýlk defa yaðmurdan saklanmadým
Melek kýrbaçlamaktan vazgeçmedi
Dövüldü bulutlar
Yaralandý ruhum
Artýk yüzüme çarpmýyor yüzün
Ömrüm daðýnýk
Ve çarpýk
Özledim demeyeli
Yalnýzlýk sarýldý boynuma
Bekliyorum
Geleceðin zaman koynumda
Vaaz vermiyor düþüncelerin
Bütün günahlar bir sevaptan geçiyor
Yasaklar yasaklanmýyor
Bir kez daha
Aðacý oturttum, gölge vurdu dallarýna
Ve hiçbir aðaç ölmeden
Böyle devrilmedi topraða