İSYAN/BUL

Sevgilim bazen hayat yoruyor insaný.

Sahnende simsiyah perdeler kapanýyor

Acýtan küçük cam parçalarý gibi

Ardýna dev dalgalarý almýþ gemin batýyor

Ýstiyorum artýk;

Ölmeli bütün çiçekler

Gitmeli kýrlangýçlar yuvalarýndan uçup

Ayaklarýmýzda kahverengi çýnar yapraklarý

Sürümeli kalbin ötesindeki býçaðýn izine aþkýmýzý

Bir piç gibi olmalý anan Ýstanbul baban bazen.

Haykýrmalý kýþýn kýzkulesinden

Yýlanlar!

Ben buradayým þimdi.Hey gökten eksik olmayan yýldýzlar

Neredesiniz ulan! Nerdesiniz ulan.!

Sevgilim hayat bazen yoruyor insaný.

Hasatsýz baþaklar çürüyor tarlalarýnda

Müsaade et kendimden geçmiþim

Beynimi çýkarýyorum hayatý çok ama çok içmiþim

Ýstiyorum artýk;

Ölmeli seni yok etmeyen zehir

Gitmeli güneþin kýzýlý çizdiðim tablodan

Seyre düþmüþ alnýmdaki sicimden terler

Sürmeli kalbin ötesindeki býçaðýn izine aþkýmýzý

Bir piç gibi olmalý anan Ýstanbul baban bazen

Ýsyanbul’malý sokak duvarlarýnda yazgýmýzý

Haykýrmalý sahte aþklarýn ta yedi ceddine

Ben burayým þimdi! Bütün bezirganlar

Neredesiniz ulan! Neredesiniz ulan!(murat cavga)

Sosyal Medyada Paylaşın: