Ben kendi dünyamý yaþýyorum,
Dünya benim dünyan deðil ki,
Aldýðým bir anlýk bir yudum nefes,
Yaþamak için bir neden deðil ki..
Dost edindim kendimi Allah’a,
Ulaþmak tek isteðim tatlý feraha,
Kül oldu kalbim alev, alev yan yana,
Bir avuç suyla söndürmek elde deðil ki..
Buldum kendimi nihayet bataklýk içinde,
Hayýr yokmuþ anladým bu hayat gidiþinde,
Neþe dolu ömrümün acý çeken sesinde,
Bu hayat hikayesini duymak elde deðil ki..
Yaþamak bumu Allah’ ým acý ile imleyerek,
Ne olursun Allah’ ým sen kurtarýcý diyerek,
Dostlarým kahrolmuþ dünya acý diyerek,
Anlamsýz bir dünya kurmak yaþamak deði ki…
Kimi neþe arýyor, kimi de kahkaha,
Bilmem ki mutluluk nerde bulana,
Gitsem bile bu hayatýn sonuna,
Sonuna varmak bir amaç deðil ki…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.