Gün’ün,
Ýlk ýþýklarýyla
Derinden bir of çekerek
Yarý uykulu
Kalkardýk ayaða
Eski,
Kýrýk dökük lavaboda
Elimizi yüzümüzü yýkarken
Çok aceleyle
Týraþ olurduk
Hiç eksik olmazdý
Döþ cebimizdeki,
Yara bant’ýmýz.
Yaþýmýzý havluya sardýðýmýz an,
Az piþirilmiþ yumurtamýz (!)
Çoktan konmuþ olurdu
Soframýza…
Bekir Kalkan