’Benim cebim yok’ diyorum, sense cüzdan soruyorsun Ben bir garip divaneyim ne arasýn para bende Hem kendini hem de beni inan boþa yoruyorsun Bir de sen açmaya kalkma zaten fazla yara bende
Doðuþtan bahtý karayým baðýmda yetiþmez üzüm Eller baharý yaþarken ben ya kýþým ya da güzüm Alýþkýným aðlamaya bir gün olsun gülmez yüzüm Ýsyan etmiyorum ama yazýlar hep kara bende
Daha gencecik yaþýmda tutuldum dert ile gama Öyle kýrýlgan ki kalbim benziyor incecik cama Yusuf gibi kör kuyunun dibinde deðilim ama Ýnan en az onun kadar düþmüþümdür dara ben de
Merhemi yok bir yarayým her gün durmadan kanarým Felekten darbe yedikçe ’sabýr’ der Hakk’ý anarým Benim bildiðim aþk budur ben bir tek ona yanarým Yunus gibi dolanýrým tutuþmuþum hara ben de
Pervaneyim bir ýþýða yanacaðým bile bile Bu aþk öyle bir aþktýr ki onda yoktur asla hile Þimdi çekiyorum ama bir gün elbet dolar çile Mevlâna gibi dönerim yanmýþým bir nara ben de
15.10.2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.