Üftade düþtü gönlüm, sinendir mukaddemim
Zarif naleynin gibi, bin periþan et de git
Kalbimin özlemine; yurtsun sariçiðdemim
Ay gibi gamzeleri, göze mihman et de git
.
Tamir edemez kimse, benliðim beter harap
Bade bulmaya deðil, sana bakar her serap
Sevgin ile mücella, fýrýnlanmýþ bu türap
Gizlendiðim dünyayý, yerle yeksan et de git
.
Mest eder kül nefesin, zalim; hayraným sana
Aþka geldim tavlanýp, yolum, seyraným sana
Kitabým þark cebimde, heyhat küfraným sana
Bir lahzacýk bak bana, derdi derman et de git
.
Yarim ki cehenneme, basmýþ cebren kadem’i
Yok deðilsin tapmaya, tavaf ettim adem’i
Ancak görür safiler, zevk ile beka dem’i
Vur gülün þebnemine, birebir kan et de git
.
Ýndi ruhun nefsimde, sefil olmuþ kambere
Ýhram bozdu garibim, aþýk miski ambere
Kýrk gün ziyareti var, o yüce peygambere
Haccac için yoksulu, artýk kurban et de git
Üftade :: Düþmüþ. Fakir, biçare. * Âþýk, tutkun
Mukaddim :: Önce gelen, önceki
Mihman :: Konuk misafir ( kalýcý )
Mücella :: sýrlanmýþ parlatýlmýþ cilalanmýþ
Haccac :: hacýlarýn hepsi ( ümmeti Muhammet )s.a.v
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.