Ben hep elimi uzattým Yardýmýmý bekleyen ellere... Küçüktüm, Futbol oynamayý býrakýp koþtum Düþen arkadaþýmýn elinden tutup, Yerden kaldýrmak için... Onu teselli ederdim... Bir þey yok oðlum geçer þimdi, Hem erkek adam aðlar mý hiç derdim.. Büyüyüp genç bir delikanlý olunca da aynýydým... Terk edilen arkadaþýmý teselli eden Aslýnda o kýza deliler gibi aþýk Ama arkadaþým seviyor diye susan Ve kimine göre dünyanýn en aptal insanýydým... Ben hiç beni sevsinler diye sevmedim birilerini... Ve ben sýrf sevdiklerim üzülmesin diye sustum Ýçimden aðlamayý öðrendim.. Peki ne mi oldu... Hep ben kaybettim.. Hayat bana ne zaman gülümsediyse Zamanýnýn geçtiðini farkettim... Hep bir yarým kalmýþ roman oldum... Kapaðý açýlmýþ ama tamamlanmamýþ bir roman... Ve sevdikleri tarafýndan yok edilen adam... Þimdi taþ kesilmiþ yüreðim... Sen sevgiden ne anlarsýn diyorlar... Yüreksiz diyorlar... Doðru yüreksizim.. Ve ben hâlâ... Hâlâ SENSÝZÝM..
Asiyim Asabiyim Sosyal Medyada Paylaşın:
Asiyim Asabiyim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.