Veronika ölmek istiyor

“Salya sümük gece teninde,
Saçlarýný sarýyor bir kadýn,
Salyangoz kavanozuna,
Titreyerek…”


Kuzum;
Kilise izin vermez
Bekâreti bozuk düzende
Avuçlarýn terli biliyorum
Günah keçileri bekler
Ellerinde kýzýla boyalý
Çarþaflar…


Ve…
Yüreðe yýrtýlan çanlar
Ýzbe kaldýrýmlarýn günü
Þimdi yine kadýn düþecek
Tökezleyerek zamana…


Fare suratlý gölgeler
Veronika gül suyunda
Aþk kilise de yýkanýr
Melek yüzlü sarnýçlar
Gözyaþý akýtýr durmadan


“Yüreðine þiir deðmiþ
Kuþlar gibi çýrpýnýyor
Veronika…”


Söz vermiþ aþklara inat
Býçak kesiði düþleriyle
Kader denilen savaþýn
Hurçlarýna dikiyor
Namus bayraðýný…


Çocuklar;
Bir þekere kanmýyor artýk
Ellerinin kirinde yükseliyor
Umuda yelkenli gemiler
Kuma çiziliyor kadersiz


Þizofren bir yalnýzlýða
Jilet atýyor Veronika
Avurt dolusu öfkelere
Sitem yazýyor sonunda


“Kent dolusu kalabalýk
Görmüyorlar serçelerin
Ölüm þarkýsýný…”


Birazdan…
Bir gölge eksiliyor düzleminden hayatýn
Slovenya sýrtlarýndan bilinmezlere…





Sosyal Medyada Paylaşın: