İSİMSİZ ŞİİR

Umut devþiremezsin, umutsuzluk baðýnda
Artýk durmasýn öyle ellerin þakaðýnda
Cemalinin nurundan yýrtýlýr karanlýklar!
Yeni güneþler doðar ufkunun þafaðýnda...
…
Deþilir de bu yürek dökülürse duygular
Sýðmaz Küre-i Arza hüsranlý hatýralar

Durun! Durun anýlar gelmeyin üzerime
Sindirdim acýlarý, gem vurdum kederime...

Azap veren izleri hafýzamdan süpürdüm,
Acýdan dertten yana ne varsa unutturdum...
Bir yanardað misali kaynayan hicranýmý;
Artýk tütmesin diye, gözyaþýmla söndürdüm

Ey! Kalbim! Suskun Kalbim...
*Ne hâlini anladým, ne iniltini duydum
Ne de kan/la yazdýðýn mektuplarý okudum*
Diyorsam da aldýrma! Yüreðim, kederini;
Bu gönül tezgâhýnda ilmek-ilmek dokudum...

31.10.2011
 
Metanet Yazýcý

Sosyal Medyada Paylaşın: