ADIN HERŞEY!

Sýmsýký sarýlýrdýn veda saatlerinde,
O zaman anlardým beni çok sevdiðini.
Yinede duymak isterdim "seni seviyorum yavrum" dediðini.
Vaktin var mýydý bilmiyorum söze dökmeye duygularýný?
Yedi çocuðuna ana olmaktan öte kimbilir ne kaygýlarýn vardý.
Öðretmenimdin, bildiðince öðrettin helal lokmanýn kutsallýðýný,
Babamdýn, dað gibi dururdun arkamda,
Yanlýþlarýmda bile hissederdim varlýðýný,
Arkadaþýmdýn, ilk çocuksu aþkýmýn gözyaþlarýný avucuna dökmüþtüm korkusuzca,
Limanýmdýn, yaramazlýklarýmda kaçar gelirdim sana umarsýzca.
Adýn herþeydi senin,bildiðim,bilmediðim.
Sana özgüydü bendeki her þey,sevdiðim,sevmediðim.
Sen gittin ya! herþeyim anlamsýz oldu.
Varlýðýnýn yeri binlerce ünlemle doldu.
Yýllar varki yüreðimdeki sýcaklýðýnla ýsýnamýyorum.
Son duraðýmýzdaki zifaf odana dalamýyorum.
Adýn herþey senin, sadece "annem" dediðim deðilsin.
Hadi aç kapýný nolur,yavrun koynuna girsin.

Sosyal Medyada Paylaşın: