Seni düþünüyorum ýlgýt ýlgýt eserken hasretin çözülürken esrarýn zarif bir tabloda arzý endam ediyorsun kurt, kuþ pusuda an duraðan, evveli yok ahiri yok sana uyur sana uyanýrým gecesi yok, gündüzü yok seni duyar sana inanýrým aslý yok, yalaný çok
hiç bilmediðin o duygu var ya en sadýk en bakir güya çok sevilmiþsin ya dünya diz çökse önünde inanmadýktan sonra yazýk bir hiçsin sen
’haydi’’ diyor bana kirli bir ses hadi taþ, mecrandan deli sular gibi, düðümleri çöz hakkýný çalan hýrsýz utanma bu suç sadece senin deðil saklanýr adýn unutulur suçlarýn ölüm aþkýn arka cebinde endamýn daraðacý ipek urgan saçlarýn kuytularda dinlenen beste adýn bilsem de sahte olduðunu çaðýrdýðýn cennetin
her þeye raðmen sen tam umudu kesip tam öldü derken bir gece ansýzýn tan vakti ya da, gün batarken gelip yanýltacaðým seni.
seni düþlüyorum inkârcý bir ihtiras oluyorsun son nefeste cehennemi vadeden razýyým ama yoksun
Simsiyah Sosyal Medyada Paylaşın:
Simsiyahım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.